شکستگی لگن

شکستگی لگن چیست؟

شکستگی لگن برای طیف گسترده ای از شکستگی ها به کار می رود. که بدنبال ضربات شدید به لگن خاصره ایجاد می شوند.

این شکستگی ها در سنین بالا شیوع بیشتری دارند و می توانند موجب بروز معلولیت های شدیدی شوند.

مهمترین انواع شکستگی لگن عبارتند از شکستگی مفصل ران، شکستگی استابولوم، شکستگی حلقه لگنی و شکستگی سر استخوان ران.

این شکستگی ها در سنین بالا شیوع بیشتری دارند و میتوانند باعث بروز معلولیت های شدیدی شوند.

علت شکستگی لگن چیست؟

با بالا رفتن سن، استخوان‌های شما به طور طبیعی قدرت خود را از دست می‌دهند و احتمال شکستن آن‌ها، حتی در اثر افتادن جزئی، بیشتر می‌شود.

برخی از علت های شکستگی لگن عبارتند از:

• تصادف با دوچرخه یا اتومبیل
• دریافت نکردن کلسیم و ویتامین D کافی
• فعال نبودن و عدم فعالیت ورزشی
• مصرف داروهای استروئیدی طولانی مدت که برای درمان آسم یا MS
• ضربه‌های مکرر که باعث شکستگی‌های استرسی می شود
• شکستگی‌های سر استخوان ران و در  رفتن مفصل ران
• سابقه خانوادگی
• بیش از حد لاغر یا قد بلند بودن می‌تواند
• استعمال سیگار

علایم و نشانه های شکستگی لگن

• درد شدید در مفصل ران یا کشاله ران
• تورم
• کبودی
• حساسیت در محل آسیب دیده

بیشتر شکستگی های لگن باعث درد قابل توجهی در کشاله ران می شوند این حتی ممکن است که در زمانی که شما خوابیده یا نشسته اید هم شما را اذیت کند.

اگرچه برخی از افراد در چنین شرایطی می توانند راه بروند اما این کار آن ها باعث می شود ناحیه آسیب دیده لگن اغلب متورم و کبود شود.

اگر علاوه بر لگن بخش های دیگری هم آسیب دیده باشند، ممکن است علائم شکستگی لگن دیگری در افراد دیده شود.

• دیدن خون در ادرار
• مشکل در ادرار کردن
• از دست دادن غیرقابل کنترل ادرار
• خونریزی از راست روده یا ناحیه واژن

عوارض شکستگی لگن

شکستگی لگن می‌تواند باعث کاهش استقلال شود، گاهی عمر را کوتاه کند.

حدود نیمی از افرادی که دچار شکستگی لگن شده‌اند، قادر به بازیابی توانایی زندگی مستقل نیستند.

هنگامی که شکستگی لگن، از حرکت برای مدت طولانی جلوگیری می‌کند، عوارض می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• • لخته شدن خون در پاها یا ریه‌ها
  • زخم بستر
  • ذات‌الریه
  • ازدست‌دادن بیشتر توده عضلانی
  • افزایش خطر سقوط و آسیب
  • مرگ

عوامل خطر شکستگی لگن

عوامل خطر در شکستگی لگن ممکن است شامل موارد زیر باشد:

سن

با پیشرفت سن، استحکام استخوان‌ها کاهش می‌یابد و احتمال شکستگی لگن افزایش می‌یابد.

افراد مسن تر، به خصوص زنان پس از یائسگی، در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

جنسیت

زنان در مقایسه با مردان، در معرض خطر بیشتری برای شکستگی لگن هستند.

این ممکن است به دلیل کاهش هورمون استروژن در زنان پس از یائسگی و کاهش استحکام استخوان‌ها باشد.

تاریخچه خانوادگی

اگر در خانواده‌تان سابقه شکستگی لگن رخ داده باشد، احتمال شکستگی لگن در شما نیز افزایش می‌یابد.

ضعف استخوان‌ها

بیماری‌هایی مانند اوستئوپروز (کاهش استحکام استخوان) و اوستئومالازی (کاهش چگالی استخوان) می‌توانند باعث کاهش استحکام استخوان و افزایش خطر شکستگی لگن شوند.

ضعف عضلات

عضلات قوی می توانند استخوان ها را در برابر ضربه ها و فشارهای قوی حفظ کنند. ضعف عضلات می تواند خطر شکستگی لگن را افزایش دهد.

عوامل محیطی

سقوط، ضربه، تصادفات و فعالیت‌های ورزشی با بار زیاد می‌توانند عوامل خطرزا برای شکستگی لگن باشند.

تصادفات رانندگی

شکستگی لگن می تواند در نتیجه تصادفات رانندگی شدید رخ دهد.

ورزش های خطرناک

ورزش هایی مانند اسکی، سوارکاری، فوتبال و هاکی که با ضربات سنگین و ضربه های قوی همراه هستند، ممکن است خطر شکستگی لگن را افزایش دهند.

مصرف داروها

مصرف برخی داروها مانند استروئیدها، آنتی‌دپرسان‌ها و آنتی‌است‌روئیدها نیز می‌تواند باعث ضعف استخوان و افزایش خطر شکستگی لگن شود.

سبک زندگی

سبک زندگی نامناسب شامل مصرف مکرر الکل، سیگار، تغذیه ناکافی از نظر ویتامین D و کلسیم، نداشتن فعالیت بدنی منظم و کمبود نور خورشید نیز می‌توانند عوامل خطرزا برای شکستگی لگن باشند.

برای افرادی که در معرض این عوامل هستند، ممکن است توصیه می شود از وسایل حفاظتی مانند کلاه، پوشش های محافظ و تجهیزات ایمنی در ورزش ها استفاده کنند و از رعایت اصول ایمنی در فعالیت های روزانه خود اطمینان حاصل کنند.

انواع مختلف شکستگی لگن چیست؟

شکستگی فقرات لگنی  (Fracture of the pelvic vertebrae)

در این نوع شکستگی، استخوان‌های فقرات لگنی که قسمتی از ستون فقرات را تشکیل می‌دهند، شکسته می‌شوند.

این نوع شکستگی معمولاً به دلیل تصادفات ، سقوط از ارتفاع و یا ضربه شدید به لگن رخ می‌دهد.

شکستگی عرضی لگن (Transverse pelvic fracture)

در این نوع شکستگی، استخوان‌های لگن در جهت افقی شکسته می‌شوند.

این نوع شکستگی ممکن است به دلیل ضربه مستقیم به لگن یا فشار قوی روی استخوان‌ها رخ دهد.

شکستگی ترکیبی لگن (Combined pelvic fracture)

این نوع شکستگی شامل شکستگی‌های متعدد در استخوان‌های لگن است.

ممکن است شامل شکستگی‌های عرضی، عمودی یا ترکیبی باشد.

شکستگی استخوان (Acetabular fracture)

استخوان آرنجی، استخوانی است که قسمتی از لگن را تشکیل می‌دهد.

شکستگی در این استخوان می‌تواند به دلیل ضربه شدید به لگن، تصادفات یا فشار قوی روی استخوان رخ دهد.

شکستگی پیوند لگن (Sacral fracture)

استخوان پیوند لگن که در قسمت پایینی ستون فقرات قرار دارد، ممکن است شکسته شود.

این نوع شکستگی معمولاً به دلیل سقوط از ارتفاع، تصادفات یا ضربه شدید به لگن رخ می‌دهد.

توجه داشته باشید که این تقسیم‌بندی نوعی است که برای توصیف شکستگی‌های لگن استفاده می‌شود و هر شکستگی ممکن است در بخش‌های مختلف لگن رخ دهد و شدت و جزئیات آن ممکن است متفاوت باشد.

برای تشخیص و درمان دقیق شکستگی لگن، مشاوره و بررسی توسط یک پزشک متخصص ارتوپدی الزامی است.

تشخیص شکستگی لگن

برای تشخیص شکستگی لگن، پزشک از روش‌های مختلفی استفاده می‌کند که عبارتند از:

بررسی تاریخچه بیماری

پزشک ابتدا تاریخچه بیماری شما را جمع‌آوری می‌کند و سوابق شما را بررسی می‌کند.

این شامل سوابق تصادفات، سقوط‌ها، ضربه‌ها و همچنین علائم و نشانه‌های شکستگی می‌شود.

معاینه بالینی

پزشک با بررسی بدن شما، احساس و لمس لگن و استخوان‌های اطراف آن، می‌تواند نشانه‌های شکستگی را تشخیص دهد.

ممکن است از روش‌هایی مانند فشار دادن روی لگن، و تکان دادن لگن و یا تحریک نقاط مشخصی بر روی لگن استفاده کند.

تصویربرداری

برای تشخیص دقیق‌تر و تایید شکستگی لگن، از روش‌های تصویربرداری مانند ایکس-رنگ، توموگرافی کامپیوتری (CT scan) و مغناطیس‌تصویری (MRI) استفاده می‌شود.

این روش‌ها به پزشک کمک می‌کنند تا شکستگی را به صورت دقیق تشخیص دهد و میزان آسیب را ارزیابی کند.

آزمایش‌های تکمیلی

در برخی موارد، پزشک ممکن است آزمایش‌های تکمیلی مانند آزمایش خون، آزمایش ادرار و یا آزمایش‌های دیگر را نیز درخواست کند تا علت شکستگی و میزان تأثیر آن روی سایر بخش‌های بدن بررسی شود.

درمان شکستگی لگن

درمان شکستگی لگن به سن، سلامت کلی و نوع آسیب بستگی دارد.

اکثر شکستگی های لگن نیاز به جراحی در طی یک یا دو روز پس از آسیب دارند.

اما برخی از افراد به دلیل سن یا شرایط دیگر از سلامت کافی برای جراحی برخوردار نیستند.

بهترین روش های درمان شکستگی در ناحیه لگن به شرح زیر است:

عمل شکستگی لگن

اکثر شکستگی های لگن نیاز به جراحی برای ترمیم استخوان های آسیب دیده لگن دارند.

چندین تکنیک جراحی لگن وجود دارد که باتوجه به شرایط بیمار و شدت شکستگی انجام می شود.

ممکن است جراحان از پیچ ها، میخ ها یا صفحات فلزی برای محکم کردن استخوان ها و نگه داشتن آنها در جای خود استفاده کند.

تعویض مفصل لگن

بسته به نوع آسیب، ممکن است نیاز به تعویض جزئی یا کامل لگن بیمار وجود داشته باشد.

در برخی موارد ممکن است علاوه بر تعویض مفصل لگن به جراحی تعویض مفصل ران نیاز باشد.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی یک روش درمان کامل محسوب نمی شود، بلکه یک روش مکمل برای درمان شکستگی لگن بعد از جراحی ترمیمی است که به بازیابی حرکت، قدرت و انعطاف پذیری کمک می کند.

اگر تعویض مفصل لگن یا ران انجام داده اید، فیزیوتراپی، روش های توانبخشی و  تمرینات ورزشی مانند تمرینات بعد از جراحی تعویض مفصل ران و لگن می تواند به طور قابل توجهی دامنه حرکتی شما را بهبود بخشد.

داروها

داروهای تجویز شده نیز همانند روش های توانبخشی و فیزیوتراپی یک درمان به شمار نمی روند، بلکه بخشی از درمان بعد از جراحی شکستگی لگن محسوب می شوند.

بهبودی بعد از درمان شکستگی لگن

دوران نقاهت پس از شکستگی لگن معمولاً به طول می انجامد و ممکن است بسته به شدت و نوع شکستگی، مدت زمان طولانی‌تری نیاز باشد.

در طول این دوره، باید اقداماتی را انجام دهید تا استحکام استخوان بهبود یابد و عملکرد لگن به حالت طبیعی برگردد.

علاوه بر جراحی و درمان های تکمیلی، برای بهبودی بعد از شکستگی لگن می توانید از روش های زیر استفاده کنید:

استراحت

بعد از جراحی یا ترمیم شکستگی لگن، استراحت و آرامش بخشی برای بدن بسیار مهم است.

پزشک ممکن است شما را به استراحت در تخت خواب و استفاده از وسایل کمکی مانند عصا یا ویلچر توصیه کند.

فیزیوتراپی

همانطور که قبلاً گفته شد، فیزیوتراپی می تواند به بازیابی حرکت، قدرت و انعطاف پذیری کمک کند.

فیزیوتراپی شامل تمرینات استرچینگ، تقویت عضلات و تمرینات تعادل است.

مراقبت از جراحی

پس از جراحی، پزشک ممکن است شما را به مراقبت خاصی برای جلوگیری از عفونت، خونریزی و عوارض دیگر هدایت کند.

پیروی از راهنمایی پزشک

مهمترین قسمت در بهبودی بعد از شکستگی لگن، پیروی از راهنمایی و توصیه های پزشک است.

حتماً دستورات پزشک را رعایت کنید و به تمامی نوبت های پیگیری و تمرینات فیزیوتراپی بروید.

همچنین، ممکن است طولانی‌ترین زمان برای بهبود کامل پس از شکستگی لگن بین 3 تا 6 ماه باشد.

بنابراین، صبور باشید و به بدن خود زمان کافی برای بهبود بدهید.

دوران نقاهت پس از شکستگی لگن معمولاً به طول می انجامد و ممکن است بسته به شدت و نوع شکستگی، مدت زمان طولانی‌تری نیاز باشد. در طول این دوره، باید اقداماتی را انجام دهید تا استحکام استخوان بهبود یابد و عملکرد لگن به حالت طبیعی برگردد.

در ادامه، چند نکته مهم در دوران نقاهت پس از شکستگی لگن را بررسی می کنیم:

درمان درد

شما ممکن است نیاز به مصرف داروهای درد آرامبخش داشته باشید.

استفاده از اسباب‌بازی و کمک‌های حرکتی

در طول دوران نقاهت، ممکن است نیاز به استفاده از اسباب‌بازی مانند عصاهای پشتیبان یا کمک‌های حرکتی داشته باشید.

این ابزارها به شما کمک می کنند تا استحکام استخوان را حفظ کنید و خطر ایجاد خطرات جدید را کاهش دهید.

رژیم غذایی سالم

مصرف یک رژیم غذایی سالم و مناسب با ویتامین D، کلسیم و سایر مواد مغذی مهم برای بهبود استحکام استخوان و بهبود عملکرد لگن است. میوه ها، سبزیجات، محصولات لبنی، ماهی و غلات کامل می توانند به شما کمک کنند تا این مواد مغذی را دریافت کنید.

همچنین، در طول دوران نقاهت باید همیشه با پزشک خود در تماس باشید و تمامی سوالات و نگرانی های خود را با او در میان بگذارید. پزشک شما می تواند به شما راهنمایی هایی برای بهبودی سریعتر و بهتر بدهد.

علائم جوش خوردن شکستگی لگن

جوش خوردن شکستگی لگن فرایندی است که در آن، استخوان‌های شکسته لگن ترمیم شده و به حالت عادی خود بر می‌گردند.

این فرآیند شامل مراحل مختلفی است که در ادامه به طور خلاصه به آنها می‌پردازیم:

تشکیل لخته خون

در اولین مرحله پس از شکستگی، لخته خونی در محل شکستگی تشکیل می‌شود تا از خونریزی جلوگیری کند.

این لخته خون به عنوان یک اسکلت موقت، به ثبات استخوان‌های شکسته کمک می‌کند.

ترمیم استخوان

در مرحله دوم، سلول‌های جدید استخوانی شروع به رشد و تکثیر می‌کنند.

این سلول‌ها به تدریج شکستگی را پر کرده و استخوان را ترمیم می‌کنند.

بازسازی استخوان

در مرحله نهایی، استخوان ترمیم شده به طور کامل بازسازی می‌شود و به استحکام و قدرت قبل از شکستگی خود می‌رسد.

علائم جوش خوردن شستگی استخوان لگن شامل مراحل زیر است که عبارتند از:

•  افزایش دامنه حرکتیی
• صاف شدن لگن
• بهبودی زخم
•  کاهش تورم
•  کاهش درد
•  توانایی تحمل وزن